Dossier Veluwe - Deel #1 en #2
Dossier Veluwe - Deel #3 t/m #6
Dossier Veluwe - Deel #7 t/m deel #9
Dossier Veluwe - Deel #10 t/m deel #14

Dossier Veluwe - Deel #15 en verder
Dossier Veluwe - Deel #20 Een droom voor de Koning

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ondertussen op de Veluwe - update #6
"Het Geldersch Landschap, de slippendragers van het feodalisme: bizarre ontdekkingen op een memorabele zondag!"

Zondag 16 december 2012 stond in het teken van een actie, waarbij leden van de nieuwe jachtkritische groepering Groen Front op zoek togen naar jachthutten en kansels bij Ugchelen, Beekbergen en Hoenderloo. Met omstreeks dertig personen zou men er die dag in slagen om 24 hutten en kansels te lokaliseren. Een prachtig resultaat, waarbij terreinen van Het Geldersch Landschap als toplocaties voor het hobbymatige afschot uit de bus kwamen. Omdat onze verslaggever er de voorkeur aan geeft om op eigen kompas te varen en zich daarbij het liefst om niemand hoeft te bekommeren, besloot hij undercover voort te gaan met zoeken in de bossen bij Garderen, Staverden en Leuvenum.

Daar liggen zowel bezittingen van particulieren, van de gemeente Ermelo, van Defensie, van Staatsbosbeheer, van Natuurmonumenten en uiteraard van Het Geldersch Landschap. Vanwege de open rekening die laatstgenoemde organisatie door manipulatie, leugen en feitenverdraaiing andermaal heeft bestendigd, mochten de terreinen van die beheerder zich verheugen in extra aandacht. De reportage start in de vroege ochtend bij Garderen en zal bij het invallen van de duisternis maar liefst veertien hutten, kansels en andere afschotvoorzieningen hebben opgeleverd. Dat is natuurlijk opnieuw een schokkend resultaat, maar enige voldoening schonk toch de ontmoeting met de man die het landelijke gezicht is geworden van de leugencampagnes over het Veluwse wild versus de zogenaamde stroperij. Het zal u niet verbazen dat deze confrontatie niet geheel bij toeval plaatsvond. Met groot genoegen bieden wij u daarom deze reportage aan!

Na de geslaagde kanselsurveillance van 11 december jl. leek het mij goed om de draad weer op te pakken in het bos- en heidegebied ten oosten van Ouwendorp (foto 1) waar het open akker- en weideland wordt begrensd door particulier bezit. Zoals gebruikelijk werd de auto zoveel mogelijk aan het zicht onttrokken (foto2) en al binnen een kwartier waren er in dit vrij toegankelijke terrein drie kansels en een hut getraceerd (foto 3,4,5,6) die geen van allen een kapitalistische aanblik boden (foto 7). Een in het bos aanwezige schrikdraadafrastering(foto 8) bleek enkele wroetend rondscharrelende en opdringerig -vriendelijke Bentheimer Bonte beren in toom te moeten houden. Ook al geen alledaagse ontdekking (foto 9), waarvan we mogen aannemen dat zij niet als jachttrofee voor slecht ziende nimrods bedoeld zijn. Want heus: ik kijk nergens meer van op!

Het aangrenzende natuurgebied is eigendom van Staatsbosbeheer en daar werden geen sporen van jagersactiviteiten aangetroffen. Of dat ook het geval is in het westelijke gedeelte van het Garderensche Veld dat eigendom is van Het Geldersch Landschap waag ik te betwijfelen, maar omdat daar een cyclocross bleek te zijn uitgezet werd besloten om dat gebied op een later tijdstip te gaan doorvorsen. Daarom werd de zoektocht voortgezet bij de veronderstelde beverdam, waar de valkuil was afgedekt met takken en er maïskorrels, oud brood en houtspaanders gestrooid bleken te zijn. Dat lijkt op kwajongenswerk. Toch blijft de beveroptie nog open omdat de locatie niet ver verwijderd is van het Veluwemeer en er in 2010 enkele bevers zijn ontsnapt uit Natuurpark Lelystad. Omdat gehouden en/of in gevangenschap geboren bevers takhout en stammetjes krijgen aangereikt zullen zulke dieren zich in vrije staat anders gedragen dan wilde soortgenoten. In het bos graasden minstens vijf kapitale herten en er scharrelde een vos rond, maar net als bij voorgaande bezoeken was er geen tastbaar spoor van bevers te bekennen. Omdat deze zaak mij al van meet af aan intrigeert, besloot ik er werk van te maken en ging op zoek naar boswachter Gert Verwoerd. Ik schatte de kans om hem te vinden hoog in, want zoveel wegen zijn er niet op landgoed Staverden en met het oog op de acties van het Groen Front verwachtte ik hem dicht bij de plaatsen waar ik een jachthuttenconcentratie veronderstelde.


Foto 1

Foto 2

Foto 3

Foto 4

Foto 5

Foto 6

Foto 7

Foto 8

Foto 9

Al meteen na het verlaten van de Oude Zwolsche Weg en lopend in de richting van de landbouwenclave Leuvenum, bleek er van alles mis te zijn met het wildkerende raster (foto 10, 11), dat op deze manier natuurlijk zin en functie verliest. Ook hier bleek er in het bosgebied en wirwar van wildwissels aanwezig te zijn (foto 12), waarbij sommige het raster kruisten. Herten en reeën passeren daar het amper een meter hoge gaas met een simpel sprongetje, terwijl er voor de zwijnen poortjes in het hekwerk zijn aangebracht (foto 13). Leverancier Arfman uit Holten wordt er stinkend rijk van, maar al dat peperdure rasterwerk is op deze manier natuurlijk volstrekt zinloos. Het percentage van die kosten dat uit gemeenschapsmiddelen is betaald, zou dan ook subiet teruggevorderd behoren te worden. Maar amper weer terug uit het bos na het fotografisch vastleggen van verse hertenuitwerpselen (foto 14), naderde er over het slechtste gedeelte van de drijfnatte zandweg de man waarnaar ik al een tijdje liep uit te kijken: Gert de boswachter (foto15)! Ik kende hem wél maar hij mij niet en dat heeft in zulke situaties alleen maar voordeel. Hij verzekerde ten stelligste dat er in het stroomdal rond Staverden en Leuvenum geen bevers voorkomen en ik vergat hem te vragen waarom de op de beek afwaterende sloten dan zo hermetisch zijn afgesloten voor zwemmende zoogdieren. Het lijkt er bijkans op dat men zelfs waterspitsmuizen binnen wil houden (foto 16)!


Foto 10

Foto 11

Foto 12

Foto 13

Foto 14

Foto 15

Foto 16

Na dit korte rendez vouz vervolgde ik mijn weg en legde eerst de situatie rond Huis te Leuvenum vast (foto 17), waar aandoenlijke bebording de toegang verbiedt (foto 18) en de kansels oerdegelijk in elkaar zijn getimmerd (foto 19, 20, 21) Ook bevindt zich daar een omrasterd bankje (foto 22) dat met behulp van een camouflagenet simpel is om te toveren tot een schiethut. Er bleek ook nog een gewone mobiele hoogzit te zijn waarvandaan gister, te oordelen aan de verregende sporen, een hert, ree of zwijn is afgeschoten (foto 23).

Foto 17

Foto 18

Foto 19

Foto 20

Foto 21

Foto 22

Foto 23

Vrijwel terug bij de plaats waar ik de ronde begon, bleek letterlijk het "beste" tot het laatst bewaard te zijn. Dit is namelijk de Plaats Delict waar de fake- reportage van Een Vandaag zich afspeelde en waar.... enfin, kijkt u zelf maar mee (foto 24, 25, 26, 27, 28). U begrijpt natuurlijk, dat zulk een overdaad aan bij wet verboden hobbyjachtmiddelen zelfs uw verslaggever een kort moment met stomheid sloeg. Maar omdat deze acties altijd zwijgzaam plaatsvinden was daarmee geen man overboord. Daarom werd de stille tocht voortgezet langs de volgende serie mobiele en vaste kansels (foto 29, 30, 31) en afgesloten met een foto van een van de vele passages waardoor zwijnen en reeën via het raster naar de landbouwgronden kunnen lopen (foto 32). En als ze veel geluk hebben na het bezoek aan weide of akker ook weer in het veilige bos kunnen terugkeren. Zoals eerder gezegd springen de edelherten gewoon over dat anderhalve meter hoge gaas heen en weer. Zo gaat dat bij het Geldersch Landschap en daar komt geen stroper aan te pas!


Foto 24

Foto 25

Foto 26


Foto 27

Foto 28

Foto 29

Foto 30

Foto 31

Foto 32

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ondertussen op de Veluwe - update #5
"Leugen, list, bedrog en misdadig theater: laat de publieke omroep zich gebruiken als handlanger van jachtlobby?!"

Op 5 december 2011 bracht het actualiteitenprogramma Een Vandaag een reportage, waarin Veluwse jachtopzieners hun vals geklepelde noodklok meenden te moeten luiden over de stand van het grofwild, die zou zijn gedecimeerd door de extreem intensieve stroperij. Dit was een reactie op onder andere ons initiatief om alle besturen van Veluwse gemeenten te informeren over de hoed en de rand van het ware faunabeheer, dat niets meer met jacht en alles met barbaarse roofbouw van doen heeft.

Het doorzichtige theater was een gevolg van de toevallige aanhouding eerder dat jaar, van een tweetal stropers die in hun auto een vers geschoten Veluws hert bleken te vervoeren. Die aanhouding was echter niet te danken aan de 's nachts actieve benutters en oogsters van het Groen Netwerk en hun broodheren, maar aan alerte dienders van het KLPD, die op de A50 bij Veghel een auto staande hielden omdat de verlichting niet deugdelijk werkte. Het enkele feit dat deze wildstropers uit een Brabants woonwagenkamp afkomstig waren werd in de Een Vandaag- reportage gebruikt om de hele Brabantse woonwagengemeenschap te criminaliseren.

Gemakshalve noemde men deze veronderstelde concurrenten in één adem met Veluwse werklozen, waarvan er beslist weleens eentje door een Boa met een gestroopte of langs de rijweg opgeraapte eend, fazant, haas of konijn zal zijn 'betrapt'. Daadwerkelijke opsporing en aanhouding van grofwildstropers haalt namelijk altijd de media en is daarom al even zeldzaam als het verschijnen van wilde poema's op de Posbank. Dit is via Google eenvoudig te verifiëren!

De 'domme' paniekreportage op sinterklaasavond viel echter precies in de tijd waarin de Veluwse jachtwereld pogingen ondernam om via supermarktketen Plus een grootschalig marktsegment Veluws Wild te gaan vestigen. Tegen dumpprijzen, want men had het grootwinkelbedrijf verzekerd dat er op de Veluwe ruimschoots voldoende wild leefde om het, zonder schade aan de populatie, te kunnen exploiteren. Die kennis was hen aangereikt door Ron Ydenburg, een Canadees- Nederlandse charlatan die door Fred de Graaf's Stichting Eik van een periodiek leerstoeltraktement aan de WUR is voorzien om de hobbyjacht een wetenschappelijke legitimatie te verstrekken. Wij hebben het Plus management direct ingelicht over de werkelijke situatie en daarmee het op slinkse wijze inburgeren van reerug, hertenbiefstuk en zwijnenkotelet in de supermarktschappen kunnen verhinderen. Maar uiteraard had het winkelbedrijf zelf eigenlijk aangifte moeten doen wegens oplichting en misleiding. Ook had er een aanklacht kunnen worden ingediend wegens het vals voorlichten en misbruiken van de publieke media en het stigmatiseren van bevolkingsgroepen.

Omdat sinds het seizoen 2005/06 op de Veluwe een dermate intensieve bejaging plaatsvond dat het gedragpatroon van zwijnen, herten en reeën daardoor dramatisch veranderde, viel het al in 2008 steeds meer mensen op dat er zich nauwelijks nog wild aan wandelaars, fietsers en andere passanten vertoonde. Als een der eersten uitte Mar Molenaar, eigenaar van recreatiepark de Jagerstee te Epe, op 28 juni 2008 in de Stentor zijn zorg over het onzichtbaar worden van het wild. Helaas bleef het daarna stil en leek iedereen in de regio de strijd tegen de jachtlobby al op voorhand opgegeven te hebben. Daarom gaven wij in januari 2012 opening van zaken in een brief aan het Veluws Bureau voor Toerisme, dat echter niet thuis gaf. Dit leidde wel tot een bericht in Veluweland.nl, dat op 1 februari ook in de huis aan huiskant van dit medium verscheen.

Tastbare resultaten bleven echter andermaal uit, terwijl het zo ongeveer alle streekbewoners toch moest zijn opgevallen dat er nergens meer een zwijn, hert of ree in bos en hei te bekennen viel. Niet bepaald een gebied dat nog erg lang veel toeristen zal aantrekken en al helemaal niet een jachtveld waarop stropers hun oog zullen laten vallen. Want hoe kunnen zij immers weten dat er nooit eerder zoveel wild op de Veluwe rondliep, maar dat al die dieren zich panisch voor de mens verborgen houden? En dan nog: nachtelijk rondsluipende stropers lopen groot gevaar om door rauschende 'faunabeheerders' met nachtkijkers, geluiddempers en semiautomatische geweren op de korrel genomen te worden. Tegen dat licht gooide onze verslaggever dezer dagen een visje uit. En hij had meteen beet!



De Gert Verwoerd show
Op donderdagavond 13 december jl. bracht Een Vandaag opnieuw een reportage over het allang door de mand gevallen thema "stroperij op de Veluwe" (foto 1). Aan het handje van de Staverdense Groen Netwerkboswachter Gert Verwoerd liet de cameraploeg zich onzinpraat aansmeren, als zouden er dit jaar op de Veluwe al duizenden zwijnen en herten door stropers zijn geroofd. Verwoerd (foto 2), die niet in zijn eerste leugen is gebarsten en die daarom op de loonlijst van Het Geldersch Landschap staat, bracht de journalisten naar een plek waar hij het wild regelmatig van voer voorziet, zodat de dieren gemakkelijk voor de camera te krijgen zijn (foto 3). Dat is een plek tussen Staverden en Leuvenum waar niet op de dieren geschoten wordt, al gebeurd dat afschieten tegenwoordig voornamelijk met geluiddemper zodat niemand er iets van bemerkt. Ook de overige dieren van het roedel, de rotte of de sprong worden het niet gewaar als in de duisternis een van hen plotseling het loodje legt! Maar doordat jagers van nature gulzig zijn verknallen zij ook met geluiddempers de voerplekken bij hun kansels, zodat ze genoodzaakt zijn om te voet bos en heide te gaan doorkruisen en op alles te schieten wat in het nachtelijk duister hun pad kruist. Zo worden de hutten en kansels nutteloos, maar oogsten hobbyjagers en boswachters nacht na nacht het grofwild 'voor de voet'. Dit gebeurt allemaal met de zegen en instemming van verantwoordelijk gedeputeerde Jan Jacob van Dijk (foto 4). En dit massacre omvat op jaarbasis inderdaad vele duizenden gedode dieren. Het logisch gevolg hiervan is, dat het overlevende wild zich steeds dieper in de bossen terugtrekt en volkomen onzichtbaar wordt! Vanzelfsprekend gebruiken ook grofwildstropers al sinds jaar en dag zulke dempers, want geweerschoten zijn op de doodstille Veluwe kilometersver te horen.


Foto 1

Foto 2

Foto 3

Foto 4

Foto 5

En hier komen we dan ook bij de crux van dit verhaal: de simplistische enormiteit die Verwoerd beging door tot tweemaal toe op dezelfde plek stropers te faken (foto 5), een geweerschot ten gehore te laten brengen en als klap op de vuurpijl ook nog een dood zwijn ten tonele te voeren. Natuurlijk waren die zogenaamde stropers gewoon collega's van Verwoerd en was dat wilde varken afkomstig uit de koelcel van zijn broodheer, net als die zogenaamd gestrikte das in de reportage van vorig jaar. Ook kadavers spreken namelijk een duidelijke taal! Het boerenbedrog grijnst ons letterlijk van beeldbuis, plasmascherm en iPod toe bij het zien van een zogenaamd gestrikt hert.

Ook op sinterklaasavond 2011 vergastte men de argeloze cameraploeg op zo'n in scene gezette vondst. Toen een ree, nu een hert en beiden gegarandeerd gesneuveld door een loden kogel. Want zulke vondsten doet men nu eenmaal voornamelijk wanneer de plaatsen van de strikken al bekend zijn. Zo stom zijn stropers namelijk niet dat zij hun buit te vondeling leggen bij toeritten of langs wegen en paden. Stropers timmeren immers nooit aan weg en daarom mag Verwoerd uitleggen en met gecertificeerd bewijsmateriaal aannemelijk maken dat hij en zijn jachttrawanten het op tv getoonde overzicht van stroperijmeldingen (foto 6) niet gewoon uit de dikke duim hebben gezogen. Want stropers zie en hoor je niet en hun buit of hulpmiddelen vindt je maar bij toeval. Dat hele virtuele overzicht kan dus in deze op feitenmateriaal leunende kenniseconomie gewoon interactief gecomposteerd worden.


Foto 6

Foto 7

Foto 8

Jammer voor jachtgezind boerendochter Lutz Jacobie (foto 7), waarvan we ons mogen afvragen met welk doel en oogmerk zij feitelijk namens een zogenaamd centrumlinkse partij in het parlement zitting heeft. Maar nog veel jammerder voor de korpschef van de regiopolitie Gelderland Noord-Oost (foto 8)die zogenaamd een brief op poten aan minister Opstelten zou hebben geschreven, maar niet verder komt dan een gewrocht dat gericht is aan de jachtenthousiaste gedeputeerde Jan Jacob van Dijk en Brand Bieze, voorzitter van de Wbe Noordwest Veluwe (zie voor deze laatste familienaam vooral ook update # 4 van deze serie). Het lijkt niet onverstandig als de minister van justitie door zijn ambtenaren van de rijksrecherche zou laten onderzoeken, welke persoonlijke belangen en/of relaties deze korpschef heeft bij de hobbymatige beoefening van de jacht. Want volgens onze informatie en eigen ervaringen is er op de Veluwe en in de Graafschap eerder sprake van een verontrustende overpopulatie aan boa's. Via contacten te velde is namelijk bekend, dat zowel bij SBB als NM grote onvrede heerst over de hen, door personeelstekort opgedrongen, bemoeienis van gemeentelijke ambtenaren die zich als 'Vopo's' tegenover bezoeker van het buitengebied gedragen en vele malen meer aan zorgvuldig opgebouwde publieke goodwill kapot maken dan hen lief is.

Exemplarisch voor deze ongehoorde smeerboel is het geval van een invalide Nunspeetse vrouw aan wie door een gemeentelijke boa de toegang met haar scootmobiel tot de opengestelde verharde wegen in SBB-object de Zandenplas werd ontzegd. Talloze zegslieden maken er melding van dat zij bij het betreden of verlaten van bos- en heidegebieden rond zonsondergang door boa's werden bekeurd of met verbalisering werden bedreigd. Steekproefsgewijs eigen onderzoek in de vroege ochtend leverde prompt een confrontatie op met de Renkumse gemeenteambtenaar Leijendekker, die tijdens het parkeren bij het begin van de wandelroute Oostereng in het beheergebied Renkumse beekdal meteen dreigde met bekeuren, terwijl daartoe volgens SBB absoluut geen reden was.

Dat het leeuwendeel van de klachten over misdragingen van die zich misdragende nep- agenten nooit het OM bereikt, is een zaak die de VVD zich eens zeer goed ter harte zou dienen te nemen. Al eerder wezen wij erop dat in het Gelderse rivierenland alle via 144 gedane meldingen van extreme ganzenjachtmisstanden in februari 2012 door de Bergharense boa B. de Leeuw zijn vervreemd en dat de aangever van die misstanden verbaal door deze jachtopziener werd bedreigd. Ons advies aan de minister luidt dan ook: haal grondig een justitiële kam door het hele Boa- legioen en verwijder daaruit alle botkanker en wortelrot. Want liever geen toezicht in het buitengebied dan het onwetmatige gerotzooi van plichtverzakende hobbyjachtvazallen. Wij zijn ervan overtuigd dat toezicht en handhaving verre moeten staan van slagers die het eigen bedorven vlees keuren. Daarom pleiten wij voor afschaffing en ontmanteling van het huidige boa- detachement en het volgens strenge screening, keuring, opleiding en taakstelling inrichten van een functioneel en correct opererend opsporing- en handhavinginstrument, dat op betrouwbare wijze naast - en samen met - de geüniformeerde politie functioneert. Omdat bij opsporingambtenaren iedere schijn van belangenverstrengeling dient te worden vermeden spreekt het voor zich, dat groene boa's geen persoonlijke belangen bij het hobbymatig beoefenen van de jacht mogen hebben. Het is beschamend en vernederend dat zulk een door en door verkankerd apparaat zo lang heeft kunnen existeren!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ondertussen op de Veluwe - update #4
"Het Veluwse wildwanbeheer: de misstand tot norm verheven!?"

Het ongehoorde eigenbelang van jagers in de omgang met de Veluwse grofwildpopulaties deed ons in 2011 ertoe besluiten, om ook aan die vorm van bestuurlijk en hobbymatig gerotzooi ten koste van het bezit van alle Nederlanders aandacht te gaan schenken. Het verwijt dat wij daarmee buiten ons vakmatige territoir zouden treden is simpel te weerleggen met het argument, dat alle landelijke populaties van bejaagbare diersoorten vanaf 2005 (het jaar waarin jagers zich faunabeheerder mochten gaan noemen) op extreme wijze uit hun getalsmatige jas zijn gegroeid en dat zulke dieren door jagers en agrariërs luidkeels als 'plaag' worden afgeschilderd.

Deze barbaarse vorm van het aanzetten tot dierenhaat uit botte zelfzucht neemt ronduit criminele omvang aan. Het moge duidelijk zijn dat er van plaagdieren absoluut geen sprake is, maar dat ons land sinds 2005 kampt met een heel ander soort schadelijk ongerief: namelijk de plaag van leugen, bedrog, feitenverdraaiing en waarheidontkenning! En dat alles vanwege het kleingeestig egoïstische eigenbelang van jagers en agrariërs. Daarom reisde onze verslaggever met scherp ingesteld kompas opnieuw naar de Veluwe om daar de onder en bovengrenzen van de jachtmisstanden in kaart te brengen. Hij keerde weer terug met een royaal tableau aan onweerlegbare feiten.

Omdat u in eerdere rapportages al geïnformeerd werd over het grootste jachtrevier van ons land, de 9700 hectaren omvattende Koninklijke Houtvesterijen Het Loo, leek het mij goed om voor dit verslag op zoek te gaan naar een jachtveld van bescheiden afmeting. Puttend uit mijn herinnering reed ik daarom letterlijk van A naar B en startte deze quick-scan bij de ultieme grens van de gemeenten Apeldoorn en Barneveld. Om precies te zijn: op de landerijen achter hoeve Oud - Milligen. Die gronden liggen ingeklemd tussen het militaire oefenterrein Stroesche Zand annex legerplaats Wittenberg en de SBB-objecten Vossen en Maanschoten. Al die omringende terreinen zijn dus eigendom van de Staat der Nederlanden en de door mij uitverkoren landbouwenclave heeft een oppervlakte van slechts circa 60 hectaren. Een erg klein jachtveld dus (foto 1). U vindt de hier besproken jachtlocatie langs de Apeldoornse gemeentegrens tussen de coördinaten 469.5 en 469.8. Via een tankbaan en een open bosrand bereikte ik ongezien dit jachtdomein van mij onbekende jagers (foto 2, 3) en wist al binnen luttele seconden dat de intuïtie me niet bedrogen had. Want aan de rand van een wildweitje dat begrensd wordt door dichte fijnsparrenplantages trof ik niet alleen een gigantische wildkansel aan (foto 4, 5), maar binnen het onbelemmerde schootsveld bleek op ongeveer vijftig meter afstand een houten voertrog te staan, die gevuld was met maïskorrels (foto 6). Dergelijke kapitale bouwsels staan model voor een verboden vorm van jachtjolijt: het tegen betaling gelegenheid bieden tot afschot, beter bekend als invitatiejacht. Achter deze kansel ligt een sparrenbosje en direct daarachter trof ik een tweede voertrog aan en tevens een liksteen voor roodwild (foto 7,8).

Foto 1

Foto 2

Foto 3

Foto 4

Foto 5

Foto 6

Foto 7

Foto 8

Het moet maar weer eens herhaald worden dat het plaatsen van dergelijke lokmiddelen wettelijk niet geoorloofd is. Op een krappe steenworp afstand van de luxe kansel staat een tweetal landbouwschuren waarbij aan weerzijden een verplaatsbare boomhoogzit aanwezig is (foto 9, 10). Bij een van deze twee kansels is zelfs een honderd meter lange fusilladestrook tussen de sparren aangelegd! Op dit naar schatting maximaal drie hectaren grote terrein staan dus drie wildkansels, twee voertroggen en een liksteen opgesteld. Wildrasters ontbreken hier geheel en aan de zijde van het Stroesche Zand is er zelfs helemaal geen afrastering, zodat het hier buitgemaakte grofwild feitelijk eigendom is van de Staat der Nederlanden en wederrechtelijk met maïskorrels wordt aangelokt, vermoord, vervreemd en vermarkt. Mijns inziens dient er ten spoedigste een wildkerend raster te worden geplaatst tussen de terreinen van Oud - Milligen en het Stroesche Zand, want op deze wijze wordt er ronduit roofbouw gepleegd op dierpopulaties die van elders afkomstig zijn en op de omvang en reproductie waarvan absoluut geen zicht is.

Foto 9

Foto 10

De landbouwenclave zelf wordt tegen wild beschermd door schrikdraadafrasteringen die hoogstens afdoende zijn om zwijnen te keren, maar die voor herten en reeën niet de minste belemmering vormen. Hoe men het ontstaan van gewasschade door zwijnen in maïsland in de hand weet te werken bleek uit het nalopen van de afrasteringen. Daar werd namelijk een bewust aangelegde open doorgang gevonden (foto 11) waardoorheen zwijnen vanuit het Stroesche Zand moeiteloos het akkerland kunnen penetreren. Zoals gezegd kunnen herten en reeën met een simpel sprongetje de maximaal anderhalve meter hoge en twee draden omvattende schrikdraadbarrière passeren (foto 12). Voor de SBB-zijde van het gebied geldt voor wat betreft herten en reeën hetzelfde (foto13) en ook daar kunnen zwijnen op meerdere plaatsen de graslanden en akkers van de enclave bereiken. Het onderbezette personeel van deze moedwillig door het CDA en de VVD vleugellam geschoten oud-rijksdienst, ontbeert domweg de mogelijkheden om te controleren wat jagers en boeren met de rasters uitspoken. Indien de bevindingen van deze quick-scan model staan voor soortgelijke landbouwenclaves op de Veluwe, dan durf ik hier nu al te beweren dat daar veel onterechte dervingcompensaties uitbetaald zullen zijn. Die exorbitant gestegen wildschadebedragen komen ten slotte niet zomaar uit de hoge hoed van het Faunafonds mogen we hopen, maar worden hen (en ons allen) moedwillig aangenaaid door jagers en boeren! Dat kan alleen maar worden bestreden door alle hobbyjacht mordicus te verbieden en alle beheer- en schadepreventieve jacht aan uitermate strenge en zorgvuldige regelgeving te verbinden. Daar zou, na grondige reparatie van de Flora en Fauna Wet 2002, nooit meer een zich op dierenleed verkneukelende lustmoordenaar aan te pas mogen komen. Onze inheemse natuur en fauna zijn te kostbaar om deze te laten uitbenen en verramsjen door gewapende ondeskundige hobbyisten!


Foto 11

Foto 12

Foto 13

Hoewel aan de sporen te oordelen dit voorbeeldgebiedje letterlijk wordt platgetreden door zwijnen, herten en reeën, kon ik er geen levende haar gewaar worden en bleken zelfs konijn, haas en fazant onvindbaar. Vandaar natuurlijk die 'noodzaak' om bij nacht en ontij met lichtversterker, geluiddemper en semiautomatische wapens te mogen jagen. Jachtvelden moeten immers materiële en financiële omzet opleveren. Ook als het een omstreden en discutabel, immoreel en verwerpelijk tijdverdrijf betreft in een piepklein en overbevolkt land! En als die omzet dan afkomstig is uit terreinen die formeel beschouwd van alle Nederlanders zijn, dan heeft de maatschappij domme pech gehad. Twintigduizend jagers en zestigduizend boeren en hun politieke en bestuurlijke vazallen bepalen dit voor 17 miljoen landgenoten, snapt u wel? Of begint u wellicht nattigheid te voelen? Dan gaan we nog even bij de bevers kijken.

In de sprengenkoppen waarvan ik de ligging nog niet kan prijsgeven, hebben de bevers (foto 14) een klein paradijsje gevonden, dat nu echter deels toegevroren is (foto 15). Maar het uit de omliggende stuwwallen opwellende grondwater staat er borg voor, dat zelfs bij wekenlange strenge vorst de beek niet dicht zal vriezen. Een betere plaats hadden de dieren zich dan ook niet kunnen uitzoeken. Jammer dat een onbekende mij net voor is geweest, want het mangat dat op 2 december werd gevonden blijkt inmiddels dieper uitgegraven en met takken afgedekt te zijn (foto 16). Om onduidelijke redenen is er in verticale stand een multiplexplaat aan de beverdamzijde van de kuil geplaatst. Tot het moment waarop de zorg voor deze locatie kan worden toevertrouwd aan een integere en consciëntieuze toezichthouder, zullen de ontwikkelingen door mij op de voet worden gevolgd. De grote hoeveelheid druk betreden wildwissels toont opnieuw de rijkdom van dit vergeten moerasterreintje aan (foto 17,18). Om geen onnodige onrust te veroorzaken mijd ik de dichterbegroeide terreindelen en zie bijna een rustend damhert over het hoofd, dat schitterend de perfecte werking van de zon- en schaduwschutkleur demonstreert (foto 19). Hoe kunnen zich beschaafd noemende personen zulke dieren emotieloos en zonder een grein van respect afknallen? Vraag dat maar aan senaatvoorzitter de Graaf en zijn zogenaamd notabele vriendjes, die de aanstichters en katalysatoren vormen van ons totaal verziekte rechtssysteem.


Foto 14

Foto 15

Foto 16

Foto 17

Foto 18

Foto 19

Zoals gebruikelijk wanneer ik in de buurt ben controleer ik bij enkele mij bekende plaatsen een traject van het wildraster van het Kroondomein en tref nu bij De Bieze / Broekeldbosch een wel erg vreemde constructie aan. Er blijkt daar namelijk een onderbreking te zijn in het vaste stramien van het hekwerk (foto 20) waardoor er in principe een doorgang is, die is dichtgemaakt met fijnmazig schapengaas in plaats van het gebruikelijke grofmazige rastergaas. Als dit ingezette gaas wordt weggenomen, dan ontstaat er een doorgang van 1.30 m. hoog en 0.60 m breed waarlangs zwijnen, herten en reeën vanuit het Kroondomein het agrarische gebied van Meerveld kunnen bereiken. Het lijkt mij goed om uit te zoeken in welke mate er in de afgelopen jaren sprake is geweest van wildschade in en rondom Meerveld en in hoeveel gevallen dit tot schadecompensatie en extra afschot heeft geleid. Via het Uddelsche Buurtveld en het Meervelder Bosch (foto 21,22,23) rijd ik naar Nieuw - Milligen om daar, op akkers van de enclave Hennepstede, bij het vallen van de avond de allereerste ree te zien die vier volle dagen Veluwe mij zullen opleveren. Helaas is de afstand erg groot, maar het betreft wel een afwijkend gekleurd dier dat de inktzwarte positie van het Veluwse wild op trieste wijze in beeld brengt (foto 24). Als het aan de Fbe Veluwe en het Provinciale Bestuur ligt, dan krijgt de rondzwervende natuurliefhebber, toerist, recreant, wandelaar of fietser in het hele jaar 2013 zelfs niet één stuks wild meer te zien! Althans niet in levenden lijve.

Politiek en volksvertegenwoordiging: wordt wakker en doe er wat aan!

Foto 20

Foto 21

Foto 22

Foto 23

Foto 24

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Archiefvideo Eˆ©n Vandaag - 5-12-11 - Stropen Verhardt Wildstand neemt af!


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ondertussen op de Veluwe - update #3
"De uitwassen van de Hobbyjacht: Prijsschieten op drachtige zeugen en zogende biggen"

Nadat in 2005 hobbyjagers zonder enige behoorlijke vorm van parlementair proces waren opgeleukt tot faunabeheerders, duurde het niet lang voordat op de Veluwe de beer los raakte. Letterlijk, want op tal van plaatsen bleken rasters en - roosters onklaar gemaakt en hekken geopend te worden zodat het wild de vrije teugel kreeg. Al gauw werden borders, gazons en groenstroken door zwijnen omgewoeld, ontstond er in toenemende mate landbouwschade en nam het aantal aanrijdingen zorgelijk snel toe. Het verband tussen deze golf aan malheur en het omkatten van volstrekt ongekwalificeerde jachtaktehouders die in het beste geval over een PBNA- getuigschrift beschikten, lag er duimendik bovenop.

Maar deze conclusie werd niet getrokken door de wetgever, die formeel de verantwoordelijkheid droeg voor deze voorspelde ellende. Geef jagers namelijk de afgekloven pinknagel van een mindervalide hand en weldra blijken zij zich het hele lichaam toegeëigend te hebben. Want er is geen maat aan het egoïsme en de zelfzucht van lieden wiens ware en enige intentie is gelegen in het doden van dieren. Liefst zoveel mogelijk en bij voorkeur overal waar het hen zo uitkomt! Zo kon het dus gebeuren, dat zwijnen zich toegang wisten te verschaffen tot gazons en groenstroken van een hobbyjagende Puttense campinghouder en dat rottes wilde varkens vanuit de omrasterde Wezepsche Heide via het geopende hek een maïsspoor volgden dat hen, over de vier rijstroken tellende en de dag- en nacht drukke autoweg A50, naar een omrasterd fusilladeveldje bij Hattem leidde, waarvan het raster door de hoogzithouder in ongerede was gebracht. Elders werd er bij een wildkansel een toom uit de moederbuik gesneden biggen gevonden die daar als vossen- en ravenvoer waren achtergelaten. Meldingen en aangiften van zulke grove overtredingen worden stelselmatig geseponeerd, omdat die steevast door jagende of jachtsympathieke Boa's worden voorgekookt en afgeserveerd. En ook bij de geüniformeerde politie, de recherche, het openbaar ministerie en de rechtelijke macht heeft menigeen een royale schepel hobbyjachtboter op het hoofd! Over deze en andere ellende die het buitengebied van ons land heeft doen verworden tot een immoreel en levensvijandig oord waar jagers zich boven de wet verheven voelen, bericht onze verslaggever in deze reportage.

Nederland is een klein landje met een grondoppervlak van slechts 41.426 km2, waarop circa 16.731.000 mensen leven, wonen en werken. Het gros van die mensen draagt dieren een warm hart toe, houdt van de natuur en enquêtes hebben al vele malen uitgewezen dat minstens 80% van de bevolking afkerig staat tegenover het doden van dieren als vorm van tijdverdrijf. Slechts een onbeduidende minderheid van om en nabij de twintigduizend personen kan geboekstaafd worden als hobbyjager en daarnaast zijn er enkele duizenden boeren en grondeigenaren in het bezit van een akte waarmee zij de jacht op eigen terrein bedrijven. Om u een beeld te geven van de leeftijdsopbouw van de hobbyjachtwereld neem ik u mee naar de jachthut van Cartouche bij Speuld (foto 01), waar de nagedachtenis van de vroegere hoofdredacteur van het monomane periodiek De Nederlandse Jager (foto 2) tot een soort bedevaartsoord voor oude en aankomende bejaarden heeft geleid (foto 3) U ziet hier dan ook een dwarsdoorsnede van de leeftijdsopbouw van het ledenbestand van de KNJV, waarin vitale jongeren al even zeldzaam zijn als twee en twintigenders in de Veluwse hertenpopulatie of kapitale keilers in het regionale zwijnenbestand. Want die zijn allemaal bestiaal geoogst om monetair benut te worden (foto 4)! Hobbyjacht heeft namelijk absoluut niets van doen met enige vorm van verantwoord natuur- of faunabeheer en wordt slechts ingegeven door geldingsdrang, frustratie, mannelijk onvermogen, winstbejag (foto 5 en 6) of onbeschaafde moordzucht.

Foto 1

Foto 2

Foto 3

Foto 4

Foto 5	Foto 6

Nu we toch bij Cartouche zijn is dit de juiste plaats om aanschouwelijk te maken, hoe hobbyjagers hun taak als niet gekwalificeerd faunabeheerder inhoud menen te mogen geven. Want tegenover een exorbitant hoog afschot placht men het grofwild op grote schaal bij te voederen. Dat gebeurde in het geval van zwijnen decennialang met schiere eieren en eendagskuikens die men betrok van locale broederijen en van de onderzoeksinstelling voor de pluimveehouderij Het Spelderholt te Beekbergen. De mogelijkheid is niet uitgesloten dat dit nog altijd gebeurd in het diepst van de houtvesterijen of in voor publiek afgesloten schietterreinen. De Cartouche clan 'beheert' het wild rond Speuld en Drie en wakkert de productiviteit van zwijnen en herten aan door grootscheepse bijvoedering (foto 7 en 8) Daarmee treedt men de Flora en Faunawet met voeten! Maar dit moet slechts peanuts zijn in vergelijking met de activiteiten van de Fbe Veluwe en van de Koninklijke Houtvesterijen, die wij ons ongeveer zó voorstellen (foto 9). Want de kost gaat altijd vooraf aan de baat!


Foto 7

Foto 8

Foto 9	Foto 10	Foto 11

Die baat dient andermaal niet het belang van het Veluwse ecosysteem of het welzijn van de locale wildpopulaties, noch dat van de Nederlandse burger, dagjesmens, toerist of recreant en al helemaal niet van de uitbaters van horeca, vakantie- en recreatieparken, zijnde de locale economie. Dit massale gerotzooi ten koste van de reguliere populatiedynamiek en het functioneren van natuurlijke ecologische patronen en processen, maakt van de Veluwe een banale vleesfokkerij, waar supergroothandelaar in wild en gevogelte Hanos (foto 10) letterlijk een wereld voor u laat open gaan (foto 11). Maar niet alleen deze Apeldoornse katalysator van de Veluwse massamoord op dieren is schuldig aan de weerzinwekkende praktijken die onder de dekmantel van de duisternis Veluwebreed plaats vinden. Ook het van origine in Oostzaan gevestigde poelierbedrijf Ruig rijdt, vanuit de locatie Zwolle, de Veluwe letterlijk plat om al het wild af te voeren. En op wat bescheidener schaal werken ook locale poeliers en vooral de vele wildrestaurants onbekende aantallen reeën, herten en zwijnen weg. Omdat die ongehoorde uitvreterij leidde tot het steeds schuwer worden van het wild, dat zich massaal ging verschuilen in het diepst van de Veluwse bossen en zich niet meer aan passanten liet zien, bedachten de Fbe Veluwe en het Groen Netwerk (foto 12) eind 2011 een list. Zij misleidden de NOS en zorgden ervoor dat er in het programma Een Vandaag van 5 december van dat jaar een fakereportage werd uitgezonden waarin plaatselijke werklozen en Brabantse woonwagenbewoners ervan werden beschuldigd de Veluwse natuur leeg te roven. Vrijwel analoog aan die uitzending probeerde men supermarktketen Plus tot het verkopen van voordelig Veluws wild te bewegen met als argument, dat er wild genoeg was op de Veluwe. Zó ver kan men gaan in dit land en geen politicus komt er tegen in het geweer! Zelfs niet als men gedocumenteerd van informatie wordt voorzien! Intens triest en ronduit beschamend! Want de wijze waarop er sinds een aantal jaren in ons grootste natuurgebied met de in het wild levende reeën, herten en zwijnen wordt omgegaan, past zelfs niet in de meest gruwelijke Fellini-film!

Met hagelgeweren schieten jagers van de Fbe Veluwe namelijk vanuit hinderlagen op zogende biggen en proberen er met ˆ©ˆ©n schot zoveel mogelijk te doden. Daarbij snijden zij via twitter, hyves, face book en andere social media op over het aantal biggen dat men enkelschots wist te doden! Dit alles vloeit voort uit angst voor de voorspelde 'Zwijnenbom': een Veluwebrede explosie van verhoogde reproductie als gevolg van de volstrekt tegennatuurlijke verliezen waaraan de populatie sinds 2005 wordt blootgesteld(foto 13). Inderdaad 2005: het jaar waarin jagers zich faunabeheerders mochten gaan noemen! Als de politiek niet heel snel ingrijpt en deze barbaarse horden terugdrijft tot hun ware hoedanigheid, dan valt straks het doek over de Veluwe als natuurgebied een resteert er slechts een vernederende en misselijkmakende wildkermis (foto 14 en 15) die feitelijk alleen nog in de schappen van de wildgroothandel en op de spijskaart van restaurants te bewonderen zal zijn.

Foto 12 - Bron: Omroep Gelderland

Foto 13

Foto 14	Foto 15	Foto 16

Het werd al eerder in deze reportagereeks gezegd maar kan niet vaak genoeg worden herhaald: de Nederlandse natuur en fauna is in de jaren 2002-2010 slachtoffer geworden van een ongehoord schandelijke coupe door CDA, LPF en VVD. De onvoorwaardelijke aanjaagster daarvan - Annie Schreier Pierik (foto 16) - werd in 2010 geridderd, maar had feitelijk staatsrechtelijk, parlementair en justitieel gescreend, berecht en langdurig opgeborgen behoren te worden. Want de hele hobbyjacht is één grote leugen en het allerlaatste wat men is, is faunabeheerder. Dat blijkt overduidelijk uit het verloop van de sinds 2005 uitbetaalde faunaschadebedragen en de tot in het absurde uitdijende lijst van zogenaamd schadelijke diersoorten (foto 17).

Foto 17


In het kader van deze reportage wijs ik vooral op de extreme toename van door het Faunafonds uit gemeenschapsmiddelen uitbetaalde zwijnenschade: van € 13.262 in 2005 tot maar liefst € 190.500 in 2011! Maar ook in de stijging van de gerapporteerde schade door Edelhert (van € 54.412 tot € 128.597), Damhert (van € 8.038 tot € 81.172) en Ree (van € 12.504 tot € 27.740) is onmiskenbaar de (criminele?) hand van de egocentrisch gestuurde hobbyjacht te herkennen.

Ik noemde al de oorzaken waardoor deze schade zo exceptioneel heeft kunnen aanwassen en dat zijn dus ook de plaatsen waar die bedragen teruggevorderd dienen te worden. Want de Flora en Faunawet 2002 was duidelijk en eenduidig met betrekking tot het beheer van onze inheemse fauna en gewapende hobbyisten eigenden zich rechten toe die hen op geen enkele wijze behoren toe te komen. Er werd tussen 2002 en 2010 dan ook al op voorhand voor gewaarschuwd dat dit wel faliekant fout moest aflopen! (foto 18).

Foto 18	Foto 19	Foto 20

Als de politiek (foto 19) thans niet snel en adequaat ingrijpt, jagers en hun bestuurlijke, adellijke en notabele gangmakers ontmaskert als machtsmisbruikers, leugenaars, bedriegers, feitenverdraaiers en schadeveroorzakers en de hobbyjacht onvoorwaardelijk tot subversieve en verboden activiteit maakt, dan valt binnenkort het doek voor onze hele inheemse natuur en fauna. Dan lopen bijvoorbeeld kopers van nestkastjes, voertafels, mezenbollen en strooimengsels gerede kans om door hobbyjagende boa's verbaliseert of ingerekend te worden. Wegens het bevorderen van de stand van schadelijk ongedierte! Dan wacht ons land een toekomst die wij meenden achter ons gelaten te hebben (foto 20). Duidelijker kan ik het banale en ongeciviliseerde monstrum Hobbylustmoord niet verwoorden en verbeelden in het ruimtelijk beperkte format van deze reportage. Wordt dus vervolgd!

Stichting Ganzenbescherming Nederland is opgericht om een duidelijk geluid te kunnen laten horen tegenover dit kabinet dat het oog voor onze natuur en en al wat daarin leeft lijkt te zijn verloren. Dat er een krachtig tegengeluid moet komen tegen het vergassen van honderd duizenden ganzen is duidelijk. Dat is de reden dat wij als kersverse stichting proberen de spreekbuis te zijn voor de machteloze ganzen.

Stichting Ganzenbescherming Nederland
Het Bestuur